راهکارهایی برای بهینه سازی انرژی جیره در گاوهای تازه زا

دوره انتقال از ابستنی به شیردهی یک سازگاری بزرگ در گاوهای شیری است که اغلب می تواند منجر به بیماری متابولیک و ...

 دوره انتقال از آبستنی به شیردهی یک سازگاری بزرگ در گاوهای شیری است که اغلب می تواند منجر به بیماری متابولیک و در نتیجه کاهش عملکرد در طول شیردهی شود. پس از زایش، گاوها وارد تعادل انرژی منفی می شوند، زیرا ماده خشک مصرفی تا چند هفته قادر به تأمین نیازهای مواد مغذی نیست و ذخایر بدن برای جبران این اختلافات بسیج می شوند. افزایش NEFA و BHBA در دوره پیرامون زایش با افزایش خطر ابتلا به چند بیماری متابولیک و عفونی مانند جابه جایی شیردان، کتوز و متریت مرتبط است. نشان داده شده است که جیره گاوهای تازه زا با نشاسته بالاتر میزان انرژی را افزایش می دهد، تعادل انرژی پس از زایش را افزایش می دهد و باعث کاهش NEFA و BHBA در گردش خون می شود، اگرچه جیره های حاوی نشاسته بالا به دلیل افزایش خطر ایجاد اسیدوز شکمبه تحت حاد می توانند نتایج مختلفی داشته باشند. استراتژی های افزایش انرژی جیره از طریق روش هایی غیر از افزایش نشاسته می تواند مزایای کم خطرتری را فراهم کند. در جیره گاوهای تازه زا، استفاده از رومنسین، یونوفوری که باعث افزایش تولید پروپیونات در شکمبه از طریق تغییر در جمعیت باکتری های شکمبه می شود، نشان داده است که باعث افزایش تعادل انرژی، کاهش بسیج چربی بدن و افزایش میزان تولید شیر می شود.

استراتژی دیگر برای افزایش تراکم انرژی در جیره استفاده از هیبریدهای سیلاژ ذرت با قابلیت هضم بیشتر مانند سیلوی ذرت BMR است. علوفه ذرت BMR، که دارای ارتباط عرضی کمتری در ساختار گیاه است، به طور معمول NDF قابل هضم بیشتری نسبت به سیلوی ذرت معمولی فراهم می کند. نشان داده شده است که تغذیه BMR مقایسه با سیلوی ذرت معمولی در دوره پیرامون زایش باعث افزایش ماده خشک مصرفی و تولید شیر در اوایل دوره شیردهی می شود. اثرات مثبت تغذیه BMR در دوره پس از زایش همچنین شامل کاهش از دست دادن وزن بدن و افزایش تولید شیر پس از اوج تولید است. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد این دو استراتژی به تنهایی انجام شده است، اما تحقیقات کمی هم افزایی و تأثیرات احتمالی بر وضعیت متابولیسم و عملکرد کلی گاوهای تازه زا را بررسی کرده است. برای بررسی بیشتر هرگونه هم افزایی احتمالی رومنسین و قابلیت هضم بیشتر سیلوی ذرت، 85 راس گاو هلشتاین 28 روز قبل از زایش به جایگاه منتقل شدند. گاوها برای هفت روز اول از یک جیره انتظار زایش استفاده کردند که شامل سیلاژ ذرت، کاه خرد شده و کنسانتره بود و 21 روز قبل از زایش به تیمارها اختصاص داده شد.

متغیرهای درمانی نوع سیلوی ذرت [سیلوی ذرت معمولی در مقابل BMR] و مکمل رومنسین [صفر میلی گرم در روز قبل و پس از زایش (NO) در مقابل 330 میلی گرم در روز قبل از زایش و 450 میلی گرم در روز پس از زایش RUM) بودند. در هنگام زایش، گاوها با استفاده از جیره تازه زا در ادامه جیره های قبل از زایش (CON در مقابل BMR و NO در مقابل RUM) برای 42 روز شیردهی تغذیه شدند. جیره های مصرفی به غیر از نوع سیلاژ ذرت و رومنسین یکسان بودند. 22 گاو به علوفه ذرت معمولی با رومنسین (CON-RUM) اختصاص داده شدند و 21 راس گاو به علوفه ذرت معمولی بدون مکمل رومنسین (CONNO)، سیلوی ذرت BMR بدون مکمل رومنسین (BMRNO) یا سیلوی ذرت BMR همراه با رومنسین (BMRRUM) اختصاص داده شدند. در دوره قبل از زایش، ماده خشک مصرفی برای گاوهایی که با BMR تغذیه می شدند (58/14 کیلو در روز) بالاتر از گاوهایی بود که سیلوی ذرت معمولی تغذیه می کردند (90/13 کیلو در روز)، در حالی که گاوهایی که رومنسین تغذیه کردند مصرف کمتری (77/13 کیلو در روز) نسبت به دام های بدون رومنسین (71/14 کیلو در روز) داشتند.

بعد از زایش تفاوت قابل توجهی در میزان مصرف ماده خشک به دلیل نوع سیلوی ذرت، رومنسین یا هرگونه اثر متقابل مشاهده نشد. برای تولید شیر، با این حال، یک تعامل سه طرفه بین علوفه ذرت، رومنسین و زمان وجود داشت که گاوهایی که با BMR-RUM تغذیه می شدند بالاترین و گاوهای تغذیه شده با CONNO کمترین میزان تولید شیر را در هفته های پنج و شش پس از زایش داشتند. برای متابولیت های خون، هیچ نوع اثری از نوع سیلاژ ذرت و رومنسین مشاهده نشد. در دوره قبل از زایش، با نزدیک شدن گاو به زایش، دام هایی که با BMR تغذیه می شدند NEFA کمتری نسبت به گاوهایی که با سیلوی ذرت معمولی تغذیه می شدند داشتند، و کسانی که با رومنسین تغذیه می شدند BHBA پایین تر از گاوهایی داشتند که رومنسین نخوردند. گاوهایی که پس از زایش با BMR تغذیه شدند، در مقایسه با گاوهایی که با سیلوی ذرت معمولی تغذیه شدند، و گاوهایی که با رومنسین تغذیه شدند در مقایسه با گاوهایی که رومنسین نخوردند، NEFA و BHBA کمتری داشتند. این پروژه نشان می دهد که گاوهایی که با سیلوی ذرت BMR تغذیه می شوند در کل نسبت به آنهایی که از سیلوی ذرت معمولی تغذیه می کنند در طول دوره انتقال عملکرد بهتری داشتند. مصرف بالاتر قبل از زایش، و همچنین عملکرد بالاتر و متابولیت های خون مطلوب تر در دوره پس از زایش، نشان می دهد که این گاوها در تعادل انرژی مثبت تری نسبت به گاوهایی هستند که با علوفه سیلوی ذرت معمولی تغذیه می شوند، احتمالاً به دلیل افزایش فیبر قابل هضم است. گاوهایی که از رومنسین تغذیه می کردند، علیرغم اینکه قبل از زایش مصرف کمتری داشتند، در دوران قبل از زایش  BHBAکمتری داشتند و همچنین در دوره پس از زایش BHBA و NEFA کمتری داشتند. این موضوع دوباره نشان می دهد که حیوانات از نظر متابولیسم بدن وضعیت بهتری داشتند. اگرچه شاهد حداقل اثر متقابل بین نوع سیلاژ ذرت و رومنسین بودیم، اما هر دو از استراتژی های مختلفی برای افزایش در دسترس بودن انرژی گاو استفاده می کنند. اثر متقابلی که در تولید شیر مشاهده می شود، هم افزایی بالقوه بین این دو استراتژی را نشان می دهد. در این دوره انتقال حیاتی، این استراتژی ها، به تنهایی یا با هم، می توانند برای افزایش سلامت و بهره وری کلی گاو از طریق تأثیر بر دسترسی به انرژی و تعادل کلی انرژی، کلیدی باشند.

شکل 1- گاوهایی که با سیلوی ذرت BMR تغذیه شدند در کل نسبت به گاوهایی که با سیلوی ذرت معمولی تغذیه می شوند عملکرد بهتری در دوره انتقال داشتند

 

 

گروه علمی شرکت اگرین تک

  • تعداد بازدید: 821

دیدگاه ها

نظر شما پس از تایید مدیردر سایت نمایش داده می شود