موضوع این مطالعه تعیین تاثیر افزایش سطح علوفه گراس بر رشد، مصرف، قابلیت هضم و تخمیر شکمبه ای گوساله های قطع شیر است. 45 گوساله هلشتاین بطور تصادفی اختصاص داده شدند به یکی از سه جیره مخلوط با افزایش سطح علوفه گراس (10، 17.5 یا 25 درصد ماده خشک، LGH, MGH, or HGH). گوساله ها در 6 هفتگی از شیر گرفته شدند، به صورت انفرادی نگه داشته شدند، و از هفته 7 تا 16 مورد مطالعه قرار گرفتند. جیره ها شامل یک استارتر بافت دار (20 درصد پروتئین) و علوفه گراس درشت خرد شده بود، که به صورت دسترسی ازاد و به صورت جدا از سن 7 تا 9 هفتگی تغذیه شدند. از سن 9 هفتگی به بعد، خوراک به صورت کاملا مخلوط تغذیه شد با سطح علوفه گفته شده و تغذیه شد به روش تغذیه تا اخور خالی به عنوان روشی برای محدود کردن پسماند. وزن 9 هفتگی 6/81 کیلوگرم بود. مصرف و رشد هفتگی اندازه گیری شد. نمونه های خون در هفته های 9، 10، 12، 14 و 16 برای انالیز گلوگز و BHBA گرفته شدند. کل مدفوع برای 12 گوساله (4 گوساله در هر تیمار) برای هفته های 11 و 15 و در 4 روز متوالی گرفته شد. نمونه شکمبه در روز اخر هر دوره برای اندازه گیریpH و پروفایل اسیدهای چرب جمع اوری شد. مدفوع و خوراک برای ماده خشک، NDF، ADF، و نشاسته برای اندازه گیری قابلیت هضم انالیز شد. مصرف و افزایش وزن از هفته 7 تا 9 و هفته 9 تا 16، بیانگر دوره قبل و بعد از تیمار انالیز شد. تفاوتی بین تیمارها از هفته 7 تا 9 مشاهده نشد. ولیکن، تفاوت ها از هفته 9 تا 16 وجود داشت. وزن نهایی بدن، متوسط افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی، و مصرف انرژی قابل متابولیسم همگی با افزایش سطح علوفه کاهش یافت. ولیکن، شاخص های رشد اسکلتی تفاوتی بین تیمارها نداشت. BHBA پلاسما با افزایش علوفه تمایل به کاهش داشت. تفاوتی در قابلیت هضم نشاسته و ماده خشک وجود نداشت، اما قابلیت هضم فیبر با افزایش علوفه افزایش یافت.pH شکمبه و اسیدهای چرب شکمبه با افزایش سطح علوفه تفاوتی نکرد، اما اثر متقابلی با زمان وجود داشت که الگوی تخمیر شکمبه در روز متفاوت بود برای گوساله هایی مصرف کننده جیره با سطح علوفه متوسط و بالا در مقابل گوساله هایی که سطح پایین علوفه می خوردند. این نتایج نشان می دهد که تغذیه علوفه گراس بالاتر از 10 درصد جیره رشد و مصرف را قبل از 16 هفتگی کاهش می دهد و الگوی تخمیر شکمبه را تغییر می دهد.
گوساله های دریافت کننده علوفه گراس درشت خرد شده، شامل سطوح 10 تا 25 درصد، ماده خشک و انرژی مصرفی را کاهش دادند. کاهش مصرف منجر به کاهش رشد روزانه و افزایش وزن بدن خالی شد که مخصوصا در گوساله های مصرف کننده سطح بالای علوفه خیلی مشخص بود. تفاوت رشد منجر به کاهش وزن نهایی با افزایش سطح علوفه گردید. علی رغم تفاوت وزن نهایی، تفاوتی در رشد اسکلتی بین تیمارها مشاهده نشد. قابلیت هضم فیبر با افزایش سطح علوفه افزایش یافت، اما افزایش بین گوساله های مصرف کننده سطح متوسط و بالای علوفه کم بود. تفاوتی بین متوسطpH شکمبه و غلظت اسیدهای چرب مشاهده نشد. ولیکن، اثر متقابل بین جیره و زمان نشان داد که رفتار تغذیه ای تغییر می کند زمانیکه گوساله ها سطح پایین علوفه را در مقایسه با سطح بالا و متوسط علوفه دریافت می کنند، بطوریکه انهایی که علوفه زیاد و متوسط دریافت می کردند به نفع کنسانتره بلافاصله بعد از توزیع خوراک جداسازی کردند. این موضوع حمایت بیشتری شد توسط اثر متقابل جیره با زمان که برای میزان استات و بوتیرات مشاهده شد، که بلافاصله بعد از توزیع خوراک با علوفه بالا و متوسط به گوساله ها استات کاهش یافت و بوتیرات افزایش یافت. براساس این نتایج، نتیجه گرفتیم که تغذیه سطوح علوفه گراس بالای 10 درصد مصرف و رشد را کاهش می دهد و تخمیر شکمبه ای را در گوساله های از شیر گرفته شده از هفته 8 تا 16 سن تغییر می دهد.
گروه علمی شرکت اگرین تک
